Akta WPATH 5/6
Raport podsumowujący wewnętrzne dyskusje i materiały szkoleniowe WPATH, organizacji podającej się za „autorytet” w „medycynie trans”. Kolejne rozdziały raportu będą publikowane w miarę tłumaczenia.
STRESZCZENIE
WPATH (The World Professional Association for Transgender Health) ma obecnie reputację najważniejszej naukowej i medycznej organizacji zajmującej się opieką zdrowotną dla osób transpłciowych. Na całym świecie organizacja ta wyznacza stadnardy medycyny gender.
Jednak w tym raporcie udowodnimy, że jest zupełnie inaczej. Nowe pliki z wewnętrznego forum komunikacyjnego WPATH, a także nagranie z prywatnego panelu, w którym uczestniczyli członkowie tej organizacji pokazują, że to najważniejsze w dziedzinie gender stowarzyszenie nie ma nic wspólnego z nauką ani etyczną opieką medyczną. Treść tych wewnętrznych rozmów świadczą o tym, że WPATH popiera drastyczne interwencje medyczne, jak na przykład eksperymenty z użyciem hormonów i operacji przeprowadzane na osobach nieletnich lub szczególnie wrażliwych na manipulację. Za tym wszystkim stoi zysk, pseudonauka i interes polityczny.
Medycyna wymaga czasem przeprowadzania ryzykownych eksperymentów, natomiast tylko pod pewnymi warunkami: kiedy jest potwierdzona i obiektywna diagnoza, kiedy nie ma innych opcji leczenia oraz gdy jest to przypadek bardzo poważny[1]. Jednak, pomimo tego, co twierdzi WPATH, medycyna gender nie spełnia tych warunków. Psychiatryczna diagnoza dysforii płciowej nie oznacza choroby śmiertelnej, a wiele badań wskazuje na to, że większość osób nieletnich przy wsparciu dorosłych (ale bez drastycznych interwencji) albo z tego wyrośnie, albo nauczy się innych, mniej szkodliwych sposobów radzenia sobie z tym dyskomfortem[2][3][4].
Ten raport wykaże, że procedury zmiany charakterystyk płciowych przeprowadzane na osobach nieletnich lub z zaburzeniami zdrowia psychicznego, zwane też „opieką afirmującą płeć”, są nieetycznymi eksperymentami medycznymi. Te eksperymenty powodują nieuzasadnione cierpienie, a ich ofiarami padają najczęściej najbardziej wrażliwe osoby, które są okaleczane w bolesny i trwały sposób. Podmioty medyczne związane z WPATH uważają uszkadzanie zdrowych organizmów, odcinanie zdrowych piersi oraz chirurgiczne usuwanie zdrowych genitaliów jako jedyny sposób na leczenie osób nieletnich oraz psychicznie chorych, którzy mają objawy dysforii płciowej. Nie są podejmowane żadne próby w kierunku tego, aby pacjent zaakceptował płeć, z jaką się urodził. Raport udowadnia, że te działania są poza granicami etyki medycznej oraz że WPATH nie spełnia standardów medycyny opartej na dowodach naukowych, co widać w treści ich wewnętrznych konwersacji. Również pokazane będzie, że procesy uzyskiwania świadomych zgód na procedury medyczne nie są prowadzone w sposób etyczny i zgodny ze standardami. Członkowie WPATH wiedzą o tym, że osoby nieletnie, często również ich rodzice lub opiekunowie, nie są w stanie zrozumieć trwałych konsekwencji tych procedur medycznych, co uniemożliwia im wyrażenie świadomej zgody.
Biorąc pod uwagę skalę nadużyć medycznych wspieranych przez WPATH, nasz raport będzie zakończony wezwaniem rządu Stanów Zjednoczonych do przeprowadzenia śledztwa badającego proces, w którym grupa aktywistów bez poszanowania dla przysięgi hipokratejskiej doszła do władzy nad standardami medycyny z danego obszaru, powodując krzywdę osób nieletnich i psychicznie chorych.
WSTĘP DO PLIKÓW WPATH
Autor: Michael Shellenberger, założyciel i prezydent organizacji Enviromental Progress
Czytelnicy mogą się zastanawiać, dlaczego organizacja działająca na rzecz środowiska publikuje raport o medycynie gender. W skrócie można powiedzieć, że jesteśmy pro-ludzcy, a naszą misją jest wspieranie i tworzenie idei, przywódców oraz ruchów na rzecz natury, pokoju i wolności dla wszystkich. Zajmujemy się szerokim spektrum zagadnień, od zmian klimatu, przez bezdomność, po wolność słowa. Wszystkie te obszary składają się na nasze środowisko.
Ale też uważam, że te pliki powinny zostać przeanalizowane i umieszczone w szerszym kontekście historycznym. Otrzymałem te pliki od osoby lub osób, które skontaktowały się ze mną, ponieważ widziały moją pracę nad plikami Twittera.
Udostępniamy wszystkie pliki dokładnie w takiej formie, jak je otrzymałem, bez edycji. Nic nie zostało usunięte ani dodane, dane zostały jedynie zorganizowane tak, aby były łatwiej dostępne i zrozumiałe. Zostały zawarte daty tam, gdzie to było możliwe. Wszystkie rozmowy z tych plików zostały przeprowadzone w ciągu ostatnich czterech lat. Ocenzurowane zostały nazwiska większości osób uczestniczących w tych dyskusjach, zostawiono dane osób pełniących najważniejsze funkcje w WPATH. Nie uważamy, że każda osoba, która brała udział w tych konwersacjach musi być znana z imienia i nazwiska, chociaż oczywiście każdy, kto w tym uczestniczył, jest w pewien sposób odpowiedzialny za to, co ta organizacja robi. Każdy plik jest poprzedzony raportem, który podsumowuje i analizuje informacje w nim zawarte.
Pliki WPATH są częściowo prywatnymi konwersacjami z wewnętrznego forum internetowego tej organizacji, które służyło do omawiania poszczególnych przypadków medycznych. Forum opiera się na oprogramowaniu od DocMatter. Osoby, które przekazały mi te pliki, zostały poinformowane, że oczywiście przyjmę wszystko, czym chcą się podzielić, ale nie popieram ani nie popierałem pozyskiwania informacji z WPATH ani żadnej innej organizacji.
Mamy prawo opublikować te pliki, tak jak każdy inny wydawca w Stanach Zjednoczonych, nawet jeśli zostały pozyskane w nielegalny sposób, o ile nie zachęcamy nikogo do łamania prawa w celu pozyskania danych.
Nasza moralność nakazuje nam opublikować te pliki i udostępnić je dla jak największej grupy odbiorców. Uważamy, że te materiały udowadniają, że WPATH nie jest organizacją medyczną ani naukową.
PODZIĘKOWANIA
Autorka raportu chciałaby przede wszystkim podziękować tym, którzy podzielili się plikami WPATH za ich szlachetne działanie mające na celu ochronę osób nieletnich i wrażliwych przed krzywdą.
Autorka dziękuje również Alexowi Gutentagowi oraz Michaelowi Shellenbergerowi, którzy przyczynili się znacznie do powstania tego raportu. Auto
Podziękowania należą się też Lily Markle i Phoebe Smith za sprawdzenie tekstu i ogólną pomoc.
Na koniec autorka dziękuje zarządowi Enviromental Progress oraz tym, którzy wspierają ich finansowo, za niestandardowe myślenie i chęć wsparcia ludzi w potrzebie.
WSTĘP
W ostatniej dekadzie nastąpił znaczny wzrost liczby młodych osób identyfikujących się jako transpłciowe i otrzymujących skierowania do klinik gender. Szczegółowa analiza tego zjawiska jest poza możliwościami tego raportu, ale przyjrzymy się tu dwóm skrajnym teoriom. Z jednej strony są aktywiści twierdzący, że ten nagły wzrost spowodowany jest zmianą społecznego podejścia i większej akceptacji osób transpłciowych, co powoduje, że łatwiej jest dokonać coming outu i żyć w zgodzie ze sobą. Z drugiej strony są osoby krytyczne wobec bezwzględnej afirmacji tożsamości płciowej zwłaszcza u dzieci. Ta grupa wierzy, że ważną rolę w kształtowaniu się tejże tożsamości pełni wpływ rówieśników oraz treści internetowe, a także błędne mechanizmy radzenia sobie.
Argument o zaraźliwości społecznej wpierany jest przez dane, które wskazują, że obecnie to nastoletnie dziewczynki i młode kobiety stanowią większość grupy kierowanej do klinik gender, podczas gdy dawniej byli to głównie młodzi chłopcy i dorośli mężczyźni. Nastoletnie dziewczynki i młode kobiety były grupą najbardziej dotkniętą w przypadku prawie wszystkich zjawisk zaraźliwych społecznie, takich jak histeria, zaburzenia odżywiania, samookaleczanie czy zaburzenie rozdwojenia jaźni. O zaraźliwości społecznej dotyczącej tożsamości płciowej świadczy także fakt, że bardzo wiele młodych osób identyfikujących się jako transpłciowe cierpi z powodu zaburzeń psychicznych i neuropoznawczych, których objawy występują zazwyczaj znacznie wcześniej niż dyskomfort związany z płcią. Pomimo krytyki wielu aktywistów, teoria o zaraźliwości społecznej jest popierana przez różnych specjalistów z dziedziny gender[5][6][7].
Jednak ten raport nie będzie się skupiał na czynnikach kulturowych, które odpowiadają za ten nagły wzrost. Przyjrzymy się natomiast postępowaniu osób z WPATH i rodzajom opieki medycznej, jakie są zalecane przez to stowarzyszenie. Głównym tematem raportu będzie potencjalne zagrożenie, jakie niosą kliniki gender.
WPATH uważane jest za główny światowy autorytet w temacie opieki medycznej dla osób dotkniętych dysforią płciową lub identyfikujących się jako transpłciowe. Organizacja ta publikuje dokument Standards of Care, który rzekomo jest profesjonalną instrukcją opieki psychiatrycznej, psychologicznej, medycznej i chirurgcznej nad osobami cierpiącymi na dysforię płciową. Specjaliści z całego świata używają tych wytycznych jako najlepszego dostępnego źródła opieki.
Jednak pliki WPATH pokazują nam zupełnie co innego. Zachęcamy do przeczytania ich, są przedstawione dokładnie tak, jak zostały nam przekazane.
Teraz przedstawimy szerszy historyczny i etyczny kontekst plików.
KRÓTKA HISTORIA MEDYCYNY TRANSPŁCIOWOŚCI I POCZĄTKI WPATH
Eksperymenty zmieniające charakterystyki płciowe osób dotkniętych dysforią płciową były przeprowadzane od początku dwudziestego wieku głównie za sprawą niemieckiego seksuologa Magnusa Hirschfielda, homoseksualnego mężczyzny, który praktykował przebieranie się za płeć przeciwną. Był on autorem terminu „transwestyta” i uważał zarówno osoby homoseksualne, jak i transwestytów za „seksualnych pośredników”[8][9].
Hirschfield nadzorował pierwszą w historii próbę operacji „zmiany płci”, której obiektem był Karl/Martha Bauer w 1906. Niewiele wiadomo na temat tej operacji, ponieważ dokumenty na ten temat zostały spalone w 1933 przez Nazistów[10][11]. Uważa się, że operacja ta była metoidoplastią, czyli stworzeniem pseudo penisa z powiększonej łechtaczki. Baer był prawdopodobnie mężczyzną dotkniętym zaburzeniem rozwoju cech płciowych[12][13].
W 1919 Hirschfield otworzył Instytut Seksuologii (Institute for Sexual Science) w Berlinie, który był pierwszą tego typu kliniką oferującą poradnictwo i leczenia dla osób dotkniętych „fizycznymi i psychologicznymi zaburzeniami seksualnymi”, a także tych zainteresowanych „tranzycjami płciowymi”[14]. Jednym z pacjentów tej kliniki był Einar Wegener, znany też jako Lili Elbe, którego historia była przedstawiona w filmie „The Danish Girl”. Wegener poddał się najpierw chirurgicznej kastracji w 1930[15][16], rok później przeszedł operację wszczepienia macicy, a trzy miesiące później zmarł, prawdopodobnie przez to, że organ się nie przyjął[17][18].
Wtedy też Dora Richter przeszedł operację waginoplastyki pod okiem Hirschfielda[19]. Chirurgiem był Erwin Gohrbandt. Jest to uznawane za pierwszą udaną operację zmiany płci z męskiej na żeńską[20][21]. Gohrbandt później dołączył do Luftwaffe i uczestniczył w eksperymentach dotyczących hipotermii w obozie koncentracyjnym w Dachau[22].
Pomimo postępu medycznego obejmującego chociażby antybiotyki czy syntetyczne hormony, zainteresowanie operacjami zmiany płci słabło przez następne lata, aż do sensacyjnego przypadku Christine Jorgensen w latach 50.
Na początku grudnia 1952 gazeta New York Daily News opublikowała na pierwszej stronie historię o mężczyźnie, który stał się „blond pięknością”[23]. Rok wcześniej Jorgensen odwiedził Danię, gdzie pod opieką doktora Christiana Hamburgera przeszedł serię operacji takich jak kastracja i ukształtowanie genitaliów tak, aby przypominały żeńskie organy płciowe[24][25][26].
W 1953 roku po powrocie do USA Jorgensen był pacjentem doktora Harry’ego Benjamina, niemieckiego endokrynologa zainteresowanego transseksualizmem[27]. Medyczna kariera Benjamina nie miała najlepszego początku – w 1913 przyjechał do Nowego Jorku jako asystent oszusta sprzedającego fałszywą szczepionkę na gruźlicę[28]. Benjamin nie miał też wykształcenia w dziedzinie seksuologii, ale był przyjacielem Hirschfielda i interesował się tym tematem, a w latach pięćdziesiątych jego praktyka skupiała się przede wszystkim na temacie transseksualizmu[29].
Podczas gdy Jorgensen przyniósł Benjaminowi sławę i rozgłos, inny pacjent zapewnił mu równie ważny zasób: pieniądze. Rita/Reed Erickson, kobieta żyjąca jako mężczyzna, została pacjentką Benjamina w 1963. Erickson była dziedziczką dużej fortuny, a jej organizacja Erickson Educational Foundation ufundowała trzy pierwsze międzynarodowe sympozja dotyczące tożsamości płciowej oraz nowo utworzoną fundację Benjamina[30]. To wzmocniło jego pozycję, czyniąc jego eksperymenty bardziej wiarygodnymi. Benjamin stworzył pojęcie „transseksualność” i w 1966 roku wydał książkę „The Transsexual Phenonenon”.
Erickson ufundowała również pierwszą klinikę gender w północnej Ameryce, w Baltimore w Johns Hopkins Hospital[31]. To w tej klinice John Money przeprowadzał swoje nieetyczne eksperymenty na dzieciach, które urodziły się z zaburzeniami rozwoju płciowego. Jego najsłynniejszym eksperymentem był ten przeprowadzony na bliźniętach Reimer. Jako dziecko David Reimer był ofiarą medycznego wypadku, kiedy to w trakcie obrzezania amputowano jego penisa. Money przekonał rodziców Davida, żeby go wychowali jako dziewczynkę. Eksperyment się nie powiódł[32] i w wieku 38 lat David popełnił samobójstwo, a jego brat bliźniak Brian zmarł dwa lata wcześniej w wyniku przedawkowania.
Ale Money eksperymentował nie tylko na dzieciach. Próbował przeprowadzać operacje zmiany płci na dorosłych i ogłaszał je wielkimi sukcesami. Jednak kiedy doktor Paul McHugh został naczelnym psychiatrą w szpitalu Johns Hopkins w 1975 i zlecił badanie satysfakcji tych pacjentów, okazało się, że rzeczywiście większość była zadowolona, ale nie odczuła znacznej poprawy funkcjonowania psychicznego. McHugh uznał, że te operacje są stratą zasobów szpitala i nieodpowiednim podejściem do zaburzenia, które powinno być badane, leczone i zapobiegane[33]. Klinika została zamknięta w 1979 roku.
Wnioski psychiatry potwierdza też dalsza historia Erickson, która po interwencjach obejmujących hormony i operacje wpadła w uzależnienie. Jej życie stało się chaotyczne, przeszła przez cztery nieudane małżeństwa. Jej fundacja rozpadła się w 1977 roku, a rok później powstała organizacja Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association (HBIGDA), która później stała się WPATH.
HBIGDA opublikowało swoje pierwsze Standards of Care (SOC) w 1979 roku i następne edycje w latach 1980, 1981 i 1990[34]. Na początku organizacja przynajmniej próbowała działać w sposób naukowy i badać to skomplikowane zaburzenie oraz sposoby jego leczenia. Niestety pod koniec lat dziewięćdziesiątych to się zmieniło.
W 1998 przewodniczącym dyskusji nad SOC5 był doktor Stephen B. Levine, który zaproponował, aby wytyczne nakazywały pacjentowi uzyskanie co najmniej dwóch poleceń od specjalistów zdrowia psychicznego przed rozpoczęciem stosowania hormonów[35]. Doktor Richard Green, ówczesny prezydent HBIGDA, nie był zwolennikiem takiego rozwiązania i natychmiast rozpoczął prace nad SOC6, które zostało opublikowane trzy lata później i było niemalże identyczne jak SOC5, ale wymagało tylko jednego listu[36].
W następnych latach organizacja była powoli przejmowana przez aktywistów, a w 2002 roku doktor Levine zrezygnował z członkostwa z powodu „smutego przekonania, że organizacja i jej rekomendacje zostały zdominowane przez politykę i ideologię, które wyparły naukowy proces obecny we wcześniejszych latach”[37]. W 2007 roku organizacja zmieniła swoją nazwę na World Professional Association for Transgender Health. To była znacząca zmiana – nagle luźno powiązana grupa ludzi ogłosiła się światowym autorytetem w dziedzinie gender.
W 2012 zostało opublikowane SOC7, w którym widać tę ideologiczną zmianę, o której wspominał Levine. SOC7 zalecało stosowanie blokerów dojrzewania jako zupełnie odwracalnej interwencji dla nastolatków, chociaż nie można było wyciągnąć takich wniosków z dotychczasowych eksperymentów. Z jednej strony SOC7 zalecało ostrożność i psychoterapię afirmującą tożsamość płciową, a z drugiej promowało „model opieki oparty na świadomej zgodzie”[38], który omija potrzebę psychoterapii i umożliwia dostęp do hormonów na żądanie[39]. Dwa lata wcześniej WPATH wzywało do „depsychopatologizacji różnorodności płciowej” i uznania transpłciowości jako normalnej i zdrowej wariacji ludzkiego istnienia[40]. To wybrzmiewa też w SOC7, gdzie sugerowano, że jakiekolwiek problemy zdrowia psychicznego występujące u osób transpłciowych powodowane są „stresem mniejszościowym” wynikającym z uprzedzenia i dyskryminacji w społeczeństwie[41].
Rok po publikacji SOC7 została wydana piąta edycja klasyfikacji zaburzeń psychicznych (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, w skrócie DSM). DSM-5 zawiera termin „dysforia płciowa” zamiast „zaburzeń tożsamości płciowej” i skupia się bardziej nie na samej tożsamości, a na dyskomforcie związanym z niezgodnością pomiędzy ciałem a umysłem.
W latach, które minęły między publikacją SOC7 a SOC8 (które zostało wydane w 2022 roku) WPATH podjęło się nowych wyzwań. Dwa dni po wydaniu SOC8 grupa szybko usunęła niższe wymagania wiekowe z dokumentu w celu uniknięcia problemów prawnych[42][43]. SOC8 zawiera też rozdział o medycznych interwencjach dla osób niebinarnych, który rekomenduje zabiegi nullifikacji, aby utworzyć gładki i bezpłciowy wygląd genitaliów dla osób, które nie identyfikują się jako kobiety ani mężczyźni oraz zabiegi waginoplastyki nie usuwającej penisa dla pacjentów, którzy chcą mieć obydwa zestawy genitaliów.
Warto wspomnieć o tym, że wcześniejszy projekt SOC8 zawierał rozdział o etyce, ale ostatecznie został on usunięty. Jednak to rozdział opisujący eunucha (kastrata) jako prawidłową tożsamość płciową, którą należy afirmować hormonami i operacjami, spowodował największe oburzenie w społeczności medycznej. W wyniku tego powstała deklaracja „Beyond WPATH”, pod którą podpisało się ponad dwa tysiące osób, wiele z nich będących klinicystami pracującymi z młodymi ludźmi o różnej tożsamości płciowej[44]. Deklaracja głosi, ze SOC8 pokazuje, że WPATH nie może być traktowane jako godne zaufania źródło wytycznych medycyny gender.
My jako Enviromental Progress popieramy tę deklarację i idzemy dalej. Oczekujemy, że organizacje jak Amerykańska Akademia Pediatrów (AAP), Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów (APA) i Amerykańskie Stowarzyszenie Medyków (AMA) odetną się od WPATH i porzucą ich wytyczne na rzecz etycznej medycyny opartej na dowodach.
Autorka raportu kontaktowała się z każdą osobą, która uczestniczyła w dyskusjach WPATH zawartych w tych plikach. Jednak tylko jedna osoba odpowiedziała i to grożąc działaniami prawnymi. Także w wewnętrznych mailach WPATH pojawia się zalecenie, aby nie odpowiadać na próby kontaktu i nie informować nikogo, że WPATH będzie szukać wsparcia prawnego.
Tłumaczenie: Kobaltowa Królewna
[1] 1 Earl, J. “Innovative Practice, Clinical Research, and the Ethical Advancement of Medicine.” Am J Bioeth 19, no. 6 (Jun 2019): 7-18. https://doi. org/10.1080/15265161.2019.1602175.
[2] Singh, D., Bradley, S. J., & Zucker, K. J. (2021). A Follow-Up Study of Boys With Gender Identity Disorder [Original Research]. Frontiers in Psychiatry, 12, 287. https://doi.org/10.3389/fpsyt.2021.632784
[3] Steensma, T., & Cohen-Kettenis, P. “Gender Transitioning before Puberty?”. Archives of sexual behavior 40 (03/01 2011): 649-50. https://doi. org/10.1007/s10508-011-9752-2.
[4] 4 Green, R. The Sissy Boy Syndrome the Development of Homosexuality. Yale University Press, 1987. doi:10.2307/j.ctt1ww3v4c. http://www.jstor.org/ stable/j.ctt1ww3v4c.
[5] Hutchinson, A., Midgen, M., & Spiliadis, A. (2019). In Support of Research Into Rapid-Onset Gender Dysphoria. Archives of Sexual Behavior, 49. https://doi.org/10.1007/s10508-019-01517-9
[6] Kaltiala, R. (2023). ‘Gender-Affirming Care Is Dangerous. I Know Because I Helped Pioneer It.’. The Free Press. https://www.thefp.com/p/gender affirming-care-dangerous-finland-doctor
[7] Levine, S. B. (2019). Informed Consent for Transgendered Patients. J Sex Marital Ther, 45(3), 218-229. https://doi.org/10.1080/0092623x.2018.1518885
[8] 8 Matte, N. “International Sexual Reform and Sexology in Europe, 1897–1933.” Canadian Bulletin of Medical History 22, no. 2 (2005): 253-70. https:// doi.org/10.3138/cbmh.22.2.253.
[9] Hill Darryl B. “Sexuality and Gender in Hirschfeld’s Die Transvestiten: A Case of the” Elusive Evidence of the Ordinary”.” Journal of the History of Sexuality 14, no. 3 (2005): 316-32. https://muse.jhu.edu/article/195723
[10] “6 May 1933: Looting of the Institute of Sexology.” Holocaust Memorial Day Trust, https://www.hmd.org.uk/resource/6-may-1933-looting-of-the institute-of-sexology/.
[11] “Karl M Baer: First Transgender Person to Undergo Female-to-Male (Ftm) Surgery.” Let Her Fly, 2022, https://letherfly.org/karl-m-baer-the-first person-in-the-world-to-undergo-sex-change-surgery/.
[12] Funke, J. “The Case of Karl M.[Artha] Baer: Narrating ‘Uncertain’sex.” In Sex, Gender and Time in Fiction and Culture, 132-53: Springer, 2011.
[13] “Recalling the First Sex Change Operation in History: A German-Israeli Insurance Salesman.” Haaretz, 2015, https://www.haaretz.com/israel news/2015-12-05/ty-article/.premium/the-first-sex-change-surgery-inhistory/0000017f-f3fd-d5bd-a17f-f7ffa4970000?lts=1698264422989.
[14] “The First Institute for Sexual Science (1919-1933).” Magnus-Hirschfeld-Gesellschaft, https://magnushirschfeld.de/ausstellungen/institute/.
[15] “Publication History.” Lili Elbe Digital Archive, http://lilielbe.org/narrative/publicationHistory.html.
[16] “Books of the Times; Radical Change and Enduring Love.” The New York Times, 2000, https://www.nytimes.com/2000/02/14/books/books-of-the times-radical-change-and-enduring-love.html.
[17] “Lili Elbe (Einar Wegener), 1882-1931.” Danmarks Historien, https://danmarkshistorien.dk/vis/materiale/lilielbe-einar-wegener-1882-1931/
[18] “Lili Elbe.” Biography 2022, https://www.biography.com/artists/lili-elbe.
[19] Hirschfeld, https://www.hirschfeld.in-berlin.de/institut/en/personen/pers_34.html
[20] Abraham, F. “Genital Reassignment on Two Male Transvestites.” International Journal of Transgenderism 2 (1998): 223-26. https://editions-ismael.com/ wp-content/uploads/2017/10/1931-Felix-Abraham-GenitalReassignment-on-Two-Male-Transvestites.pdf.
[21] “Pioneers of Gender Reassignment Surgery.” LGBT Health and Wellbeing, https://www.lgbthealth.org.uk/blog/pioneers-gender-reassignment surgery/#:~:text=It%20was%20Dora%20Richter%20in,region%20to%20a%20poor%20family
[22] “The Nazi Doctors and the Nuremberg Code.” Oxford University Press, 36. http://www.columbia.edu/itc/history/rothman/COL476I1854.pdf.
[23] “Ex Gi Becomes Blonde Beauty.” Newspapers by Ancestry, https://www.newspapers.com/article/daily-newsex-gi-becomes-blonde-beauty/25375703/.
[24] Hamburger, C., Sturup, G. K., & Dahl-Iversen, E. “Transvestism; Hormonal, Psychiatric, and Surgical Treatment.” [In eng]. J Am Med Assoc 152, no. 5 (May 30 1953): 391-6. https://doi.org/10.1001/jama.1953.03690050015006
[25] “A Gender-Affirming Surgery Gripped America in 1952: ‘I Am Your Daughter’.” The Washington Post, 2023, https://www.washingtonpost.com/ history/2023/06/12/first-transgender-surgery-christine-jorgensen/.
[26] Hadjimatheou, C. “Christine Jorgensen: 60 Years of Sex Change Ops.” BBC News 30 (2012). https://www.bbc.com/news/magazine-20544095.
[27] Schaefer, L. C., & Wheeler, C. C. “Harry Benjamin’s First Ten Cases (1938–1953): A Clinical Historical Note.” Archives of Sexual Behavior 24, no. 1 (1995/02/01 1995): 73-93. https://doi.org/10.1007/BF01541990.
[28] Newspapers by Ancestry, https://www.newspapers.com/article/altoona-tribune/3750641/
[29] “Trans Medical Care at the Office of Dr. Harry Benjamin.” NYC LGBT Historic Sites Project, 2023, https://www.nyclgbtsites.org/site/trans-medical care-at-the-office-of-dr-harry-benjamin/.
[30] “Reed Erickson and the Erickson Educational Foundation.” University of Victoria, https://www.uvic.ca/transgenderarchives/collections/reed-erickson/ index.php
[31] 1 Ibid (n.30)
[32] Diamond, M., & Sigmundson, H. K. “Sex Reassignment at Birth: Long-Term Review and Clinical Implications.” Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine 151, no. 3 (1997): 298-304. https://doi.org/10.1001/archpedi.1997.02170400084015.
[33] “Surgical Sex.” First Things, 2004, https://www.firstthings.com/article/2004/11/surgicalsex?s=04&fbclid=IwAR2ULl9vuPZZQAjVMDFQub4PZ9S 78mVMtDf6ssJoHdl8qRnuJS0myHEVbzA.
[34] “History and Purpose.” WPATH, https://www.wpath.org/soc8/history.
[35] 5 Levine, S., Brown, G., Coleman, E., Cohen-Kettenis, P., Joris Hage, J., Maasdam, J., Petersen, M., Pfäfflin, F., & Schaefer, L. “The Hbigda Standards of Care for Gender Identity Disorders.” Journal of Psychology & Human Sexuality 11 (12/06 1999). https://doi.org/10.1300/J056v11n02_01
[36] O’Malley, S. & Ayad, S. Pioneers Series: We Contain Multitudes with Stephen Levine. Podcast audio. Gender: A Wider Lens Podcast2022. https:// gender-a-wider-lens.captivate.fm/episode/60-pioneers-series-we-containmultitudes-with-stephen-levine, 40:00
[37] “Dekker V Weida, Et. Al.” 34-35. https://ahca.myflorida.com/content/download/21427/file/Dekker_v_Weida_Levine_Report.pdf
[38] “Standards of Care-7th Version.” WPATH, 35. https://www.wpath.org/media/cms/Documents/SOC%20v7/SOC%20V7_English.pdf.
[39] Reisner, S. L., Bradford, J., Hopwood, R., Gonzalez, A., Makadon, H., Todisco, D., Cavanaugh, T., et al. “Comprehensive Transgender Healthcare: The Gender Affirming Clinical and Public Health Model of Fenway Health.” Journal of Urban Health 92, no. 3 (2015): 584-92. https://doi.org/10.1007/ s11524-015-9947-2.
[40] “Wpath / Uspath Public Statements.” WPATH, 2023, https://www.wpath.org/policies.
[41] Ibid (n.38 s.4)
[42] “Wpath Explained.” Genspect, 2022, https://genspect.org/wpath-explained/
[43] “Wpath Explains Why They Removed Minimum Age Guidelines for Children to Access Transgender Medical Treatments: So Doctors Won’t Get Sued.” The Daily Wire, 2022, https://www.dailywire.com/news/wpathexplains-why-they-removed-minimum-age-guidelines-for-children-to-access transgender-medical-treatmentsso-doctors-wont-get-sued.
[44] “Beyond Wpath.” Beyond WPATH, 2022, https://beyondwpath.org/.