Seksualizacja dzieci
Dr Anna Loutfi opowiada o szczegółach projektu ustawy i pozwu zbiorowego, wniesionych przez The Bad Law Project i Reclaim Education aby walczyć z ideologią gender przejmującą edukację dla dzieci w UK
Transkrypt poniżej
Witam wszystkich i dziękuję bardzo za to, że przyszliście. Lawrence wspomniał, że, jestem bardziej poważna, i niestety jest to prawda. Chcę podkreślić powagę tej okazji, nie chcąc psuć atmosfery.
Wygłaszam to przemówienie z ciężkim sercem i nie jest dla mnie powodem do dumy, że muszę je wygłosić. Nie jestem podekscytowana z okazji tego wydarzenia. To mnie smuci.
Nasze szkoły łamią prawo i w rezultacie tego - krzywdzą nasze dzieci. Krzywdzą nasze dzieci fizycznie i psychicznie, a robią to poprzez [stosowanie] czegoś co nazywa się PSHE (personal, social, health and economic education) czyli edukacja osobista, społeczna, zdrowotna i ekonomiczna]. Ale to nie jest [taka edukacja]. Powiem to jasno: to nie jest prawdziwy przedmiot nauczania. Nikt nie wie co to jest. Statut wymaga, aby było to nauczane, ale w kraju nie ma zgody odnośnie tego która część [PSHE] jest obowiązkowa – to coś, co nazywają relacjami, a co do której części rodzice mogą wyrazić obiekcje i wypisać swoje dzieci z lekcji – to coś, co nazywają seksem.
Przez lata rozporządzenia rządu zlepiły relacje i edukację seksualną w jeden glut. A ponieważ szkoły nie wiedzą co to znaczy i jak tego uczyć, rozkładają ręce i płacą firmom udającym organizację charytatywne, żeby uczyć tego w szkołach. Te firmy w dużym stopniu opłacone są przez podatników, przeze mnie, ciebie, rodziców, społeczeństwo i nikt z nas nie może wpłynąć na to co jest uczone na lekcjach PSHE. Wielu z nas nie wie co jest uczone na tych lekcjach, więc wam to powiem. Raport, który dostaliście razem z kopią ustawy również wam to powie.
To co ma miejsce w PSHE to psychiczne, fizyczne i seksualne znęcanie się nad dziećmi. To wykorzystanie dzieci i indoktrynacja dzieci. Tak, powiedziałam to. W takiej formie w jakiej jest to obecnie uczone, jest to właśnie [znęcaniem się]. I dlatego, pomimo tego, że technicznie jest to wymagane prawnie, sposób realizacji [tych lekcji] sprawia że są one niezgodne z prawem tego kraju. Prawem, które istnieje aby chronić dzieci i bronić prawa dziecka i rodziców do życia rodzinnego, co jest chronione artykułem 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Dla jasności: to jest sedno naszego pozwu, pozwu Bad Law Project i Reclaim Education – PSHE jest nie tylko źle uczone, źle nadzorowane albo błędne, albo wymagające rewizji czy reformy. [PSHE] jest bezprawne, być może nawet kryminalne i musi być obalone.
The Bad Law Project został założony, aby wspierać wprowadzanie dobrych praw w tym kraju oraz aby ujawniać i piętnować polityczne ideologie udające prawa, zwykle prawa człowieka i równouprawnienie. Polityczne ideologie, które nigdy nie były dyskutowane lub oceniane w Parlamencie. Które nie są podparte ustawą albo mandatem społeczeństwa.
Reclaim Education została założona, aby odebrać edukację z rąk grup politycznych lobbystów i przywrócić nauczaniu odpowiedzialność. Rodziny mają prawną jurysdykcję nad swoimi dziećmi i żadna ilość gier słownych o prawach LGBTQIA+ nie zmieni tej prawnej jurysdykcji. To rodzice troszczą się bezwarunkowo o swoje dzieci, a nie oszuści finansowi i nie rząd. Państwo jest strasznym rodzicem. Idź i spójrz na domy dziecka w jakimkolwiek kraju w jakimkolwiek okresie historii i zobacz, jak radzą sobie dzieci w porównaniu z dorastaniem w rodzinie, którą mogą nazwać swoją. Ale filozofia pedagogiczna praktykowana przez PSHE jest: rodzice nic nie wiedzą!
Dlaczego to ma miejsce? Moim zdaniem, moim osobistym zdaniem, usuwanie dzieci w coraz młodszym wieku spod wpływów ich kochających rodziców sprawia, że [dzieci] są bardziej podatne na wpływy osób trzecich, w których interesie jest promowanie idei i stylu życia pośród dzieci, dla zysków politycznych lub finansowych oraz, muszę to powiedzieć, dla zaspokojenia seksualnego.
Czym innym jest ta nieustanna promocja tożsamości płciowej na lekcjach PSHE? Ten straszny pomysł, że dziecko może urodzić się w złym ciele i może, dosłownie, kupić nową tożsamość z pomocą organizacji pozarządowych. Dziecku mówi się, że może źle się czuć. Czy nienawidzisz swojego ciała? Czy nienawidzisz swojego dorastającego ciała? Zmień sobie imię. Przyjmij inne zaimki. Podziel się prywatnymi myślami z dorosłym, ale nie z rodzicem. Nie ufaj i nie rozmawiaj ze swoimi rodzicami. Zatrzymaj pokwitanie, zrób sobie przeszczepy skóry, weź hormony przeciwnej płci, zwiąż sobie piersi, idź online znajdź obcych ludzi, którzy mogą ci pomóc, i powiedz nam, jeśli chcesz rozmawiać. Jeśli masz doświadczenie seksualne o którym chcesz rozmawiać. Jeśli nienawidzisz swojego ciała powiedz nam! Powiedz nam! To jest PSHE.
Jako część kampanii, aby całkowicie obalić PSHE w szkołach, w The Bad Law Project i Reclaim Education zamierzamy zabrać się za to. To jest główne narzędzie, które organizacje pozarządowe używają, aby wykorzystywać dzieci, szczerze mówiąc w sposób podobny do kultu. Zamierzamy prowadzić naszą kampanię na wiele sposobów. Po pierwsze będziemy promować w parlamencie projekt naszej ustawy o szkołach i prawach rodzicielskich, dopóki politycy nie zrozumieją, tego, co muszą zrozumieć. Promowanie tożsamości płciowej oraz społecznej i medycznej tranzycji w szkołach jest niezgodne z prawem. To jest polityczna indoktrynacja, jak wspomniał Andrew, łamiąca ustawę o edukacji. Jest to łamanie podstawowych zasad ochrony dzieci. Equality Act[1] z 2010 roku jest fałszywie reprezentowany przez organizacje charytatywne udające edukatorów w ten sposób, że tożsamość płciowa jest traktowana jako cecha chroniona przez prawa odnoszące się do równouprawnienia i praw przeciw dyskryminacji
W świetle prawa nie ma czegoś takiego jak trans albo tożsamość płciowa. [Prawo rozpoznaje] zmianę płci, co jest zupełnie czymś innym. Jak wspomniał Andrew jest to zabieg dostępny dla ludzi po 18 roku życia i szkoły nie powinny promować pośród nieletnich pomysłu, że ich zdrowe ciała potrzebują interwencji medycznych i udawać, że jest to jakieś wymaganie Equality Act. Nasza ustawa przedstawia to jasno.
Po drugie planujemy złożyć pozew przeciwko Ministerstwu Edukacji. The Bad Law Project przygotowuje pozew zbiorowy rodziców, którzy na razie pozostaną anonimowi ze względu na beznadziejny stan wolności słowa w tej tak zwanej demokracji i ze względu na ryzyko dla ich osobistego bezpieczeństwa i dobrostanu ich dzieci, jeśli ich tożsamość zostanie upubliczniona.
To są rodzice, których dzieci były zachęcane w szkole, aby dokonać socjalnej i medycznej tranzycji co znacznie wpłynęło na psychiczny i fizyczny dobrostan zarówno dzieci jak i ich rodzin. Rodzice chcą złożyć zbiorowy pozew o zaniedbanie przeciwko Ministerstwu za aktywną promocję tożsamości płciowej w szkołach, co my definiujemy jako ideologię gender, i za brak zapobiegania przewidywalnej krzywdzie spowodowanej przez tę ideologię, i za pozwalanie aby szkoły, lokalne władze i organizacje charytatywne indoktrynowały politycznie dzieci, za ignorowanie i odrzucanie skarg złożonych przez cierpiących rodziców
Założenie naszej sprawy jest proste. Tam, gdzie jest inkompetencja w ochronie dzieci przez władze publiczne, włączając Ministerstwo Edukacji, tam jest odpowiedzialność za zaniedbania. Ministerstwo zaniedbało swój obowiązek opieki nad dziećmi w szkole, obowiązek, który wynika z jego uprawnień prawa publicznego. [Ministerstwo] nie zapobiegło indoktrynacji politycznej, [co jest] złamaniem ustawy o edukacji z 1996 roku.
I w końcu pozostaje pytanie o wykorzystywanie seksualne dzieci, o którym jeszcze nie wspomniałam, ale który jest udokumentowany w raporcie. Nauczyciele PSHE mają coraz większą obsesję na punkcie angażowania szkolnych dzieci w rozmowy o podnieceniu seksualnym, stymulacji seksualnej, przyjemności seksualnej, dotykaniu i byciu dotykanym. Pokazują dzieciom obrazy seksualne które w oczywisty sposób są zaprojektowane, aby podniecać seksualnie. Obecnie The Bad Law Project konsultuje się ze specjalistami w prawie kryminalnym, aby ustalić czy niektóre z tych materiałów nie są obejmowane definicją nie-bezpośredniego wykorzystywania seksualnego dzieci. W takim wypadku lekcje PSHE mogą być przestępstwem kryminalnym według ustawy o przestępstwach seksualnych z 2003 roku.
To co chcę tutaj przekazać, to że dziś, tu i teraz, zawiadamiamy szkoły, instytucje edukacyjne i nauczycieli PSHE, że istnieje odpowiedzialność karna za przestępstwa seksualne popełnione przeciwko dziecku i twierdzimy, że zajęcia PSHE prowadzone pod przykrywką edukacji seksualnej mają cechy przestępstwa kryminalnego, zwłaszcza w odniesieniu do uczenia dzieci jak się masturbować.
Jestem bardzo rada, że Lawrence wprowadził słowo abolicja. The Bad Law Project, w naszym raporcie, przedstawił radykalny pozew, wspierający abolicję PSHE. Jak Theresa May, Liz Truss, Jeremy Corbyn i Boris Johnson, twierdzimy, że w którymś momencie PSHE musi odejść, bo [jego obecność] nie broni się prawnie, socjalnie i moralnie. A jeśli to brzmi zbyt radykalnie czy zbyt naiwnie dla niektórych z was, pozwólcie mi zakończyć lekcją historii i skierować was do Hansarda[2], do zapisu debaty, która miała miejsce w tym parlamencie, 20 lipca 1965 roku i dotyczyła abolicji kary śmierci, Hansard tom 268, w której to debacie hrabia Longford stwierdził, że „wieszanie [ludzi] jest nie tylko nikczemne, ale też bezużyteczne i niepotrzebne. Postuluję tu, że nie ma wymówki dla stwarzanie tu dylematów moralnych. W końcu przyszedł czas, kiedy wszystkie stare argumenty za wieszaniem [ludzi] widziane są jako wyświechtane i bazujące na czystej fikcji, wspartej pustymi założeniami. W końcu otwarta jest droga dla tego typu sprawiedliwości i łaski, której któregoś dnia każdy z nas będzie potrzebował.” Tamta ustawa została przegłosowana w 1965 roku, a potem nie odbyły się żadne egzekucje w UK, chociaż dwóch mężczyzn powieszono w roku poprzednim.
Praktyka widziana jako moralnie odrzucającą została obalona z dnia na dzień. A jeśli powiecie mi, że jest to nieodpowiedzialna analogia pomiędzy nauczaniem PSHE i wieszaniem ludzi, powiem, że są to różne rzeczy, ale moralnie te kwestie są równoważne.
Zakończę cytując anonimowego rodzica z naszego pozwu zbiorowego, którego córka, na spektrum autyzmu, uciekła z domu po tym jak bez zgody lub wiedzy matki, i wbrew zaleceniom terapeuty, była zachęcana przez swoją szkołę, aby stać się chłopcem i przyjąć odmienne zaimki. Odkąd córka wyprowadziła się z domu, u matki rozwinęły się objawy traumy, włączając w to myśli samobójcze. [Ta matka] powiedziała mi: „to jest jakby moja córka była martwa a ja nie wiem gdzie jest jej grób”.
Chciałabym podziękować wszystkim rodzicom za ich godność i odwagę w dzieleniu się z nami swoimi historiami iza zaufanie nam, aby walczyć o ich prawa tak dobrze jak potrafimy. Prosimy, żebyście rozważyli darowizny na platformie crowdfundingowej democracythree.org, abyśmy mogli chronić [rodziców] przed kosztami i ryzykiem tego pozwu.
Chce również podziękować Claire Page i Caroline Fisk, która nie mogła być tu dzisiaj, ale Claire Page tu jest, za ich nieocenioną pomoc w przygotowywaniu tego raportu. Dziękuję wszystkim za przyjście. W imieniu wszystkich zagrożonych dzieci i młodych ludzi: dziękuję.
Tłumaczenie: Magda Lewandowska
[1] Equality Act – dosłownie Ustawa Równości, ustawa regulująca prawa przeciw dyskryminacji w UK.
[2] Hansard – oficjalny zapis obrad parlamentarnych